Posible efecto sinérxico das dúas primeiras sentenzas do TSXG contra Reganosa

Nos once contenciosos admitidos a trámite desde o ano 2002 nos tribunais españois, xa hai sentenza contra Reganosa nos dous primeiros resoltos por orde cronolóxica, nos que a parte demandada é a Xunta de Galicia e a codemandada Reganosa. Unha vez lidas as devanditas sentenzas, e á espera de que polos nosos avogados realicen unha análise máis rigorosa, pódense avanzar algunhas reflexións sobre os seus efectos. A primeira sentenza 536/2004 do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) contra Reganosa é de xuño de 2004. Entón a Xunta de Galicia e Reganosa recorreron ao Tribunal Supremo, cuxa decisión esperarse polo tanto desde fai máis de dous anos.

A segunda sentenza contra Reganosa é de 27 de xuño de 2006 e foi comunicada o 31 de xullo aos avogados do Comité Cidadán de Emerxencia. A Xunta de Galicia e Reganosa tiveron que recibir a comunicación ese mesmo día. Dous días despois a Xunta de Galicia non quixo responder aos medios que lle preguntaron se a recorrería ao Tribunal Supremo e Reganosa alegou que descoñecía a sentenza. O prazo de 10 días para recorrer ao Tribunal Supremo termina o 12 de setembro, porque o mes de agosto non é hábil para a xustiza.

O resto dos nove contenciosos seguen movéndose para examinar as súas respectivas cuestións de fondo. No TSXG dous contra a concesión marítimo terrestre outorgada pola Autoridade Portuaria de Ferrol en xullo de 2002, e catro contra decisións do Concello de Mugardos nos anos 2003 e 2004. No Tribunal Superior de Xustiza de Madrid (TSJM) hai tres contenciosos contra as autorizacións do Ministerio de Industria de xuño de 2002 e de febreiro de 2004. Tamén está pendente unha decisión da Comisión Europea nun expediente que ten aberto desde o ano 2003.

Nas dúas sentenzas primeira e segunda do TSXG, pódese ver claramente o seguinte:
a) Ambas anulan a tramitación ambiental de Reganosa, que a segunda sentenza cualifica de “indebida” Declaración de Efectos Ambientais (DEA), realizada pola Consellería de Medioambiente no ano 2001.
a) A segunda sentenza baséase en “os decisivos defectos competenciais, procedimentais e substanciais derivados da formulación da DEA en indebida substitución da DIA, non sendo aceptable a alegación da Xunta”, e “en consecuencia anula os actos impugnados os cales son contrarios a dereito”.
b) A DEA é un dos actos impugnados. A segunda sentenza rebate puntualmente os argumentos da Xunta e reforza a primeira 536/2004 nos aspectos nos que o Tribunal Supremo puidese ter dúbidas.
c) Se a Xunta de Galicia recorre ao Tribunal Supremo contra a segunda sentenza, é de esperar que sexa acumulada á anterior, xa que ambas anulan a mesma DEA de xuño de 2001 aprobada pola Consellería de Medioambiente en base ao Decreto Autonómico 327/1991 con defectos substanciais e que non corresponde aplicar ao caso segundo explica moi ben a segunda sentenza do TSXG.
d) Por iso unha vez sexa coñecida polo Tribunal Supremo a segunda sentenza de 27 de xuño, debería ter o efecto de acelerar a súa decisión de ratificar ou confirmar ambas sentenzas. Un grave dilema para a Xunta.

Se Reganosa e a Xunta non recorren esta segunda sentenza, o 13 de setembro será firme e quedará anulada a falsa tramitación ambiental de Reganosa. Iso provocará que o Ministerio de Industria teña que anular ou deixar sen efecto as autorizacións a Reganosa, en base ao articulo 67b da Lei 34/1998 do Sector de Hidrocarburos.

Reganosa, parte codemandada, vese obrigada a recorrer esta segunda sentenza para gañar un pouco de tempo máis no súa agonía, á espera do que tarde en decidir o Tribunal Supremo e para probar sorte en o devandito Alto Tribunal. Pero a Xunta de Galicia, que ademais é a parte demandada, non debe recorrer esta segunda sentenza, para ser coherente co proceso de mellora de competencias estatutarias que actualmente está liderando.

Ademais antes da caída de Reganosa, a actual Xunta debe desengancharse dos “compromisos herdados con ela” e co Decreto Autonómico 327/1991, o cal debe ser revisado para desmarcarse da política defectuosa herdada do PPdeG en medioambiente. Mentres tanto Reganosa acelera a súa construción, cun crédito hipotecario do BBVA, grazas ao aval de ENDESA, empresa que pronto pasará a outros donos que teñen que vender boa parte dos seus activos. A Xunta de Galicia debería buscar un operador de gas natural alternativo a Reganosa.

O efecto sinérxico destas dúas primeiras sentenzas do TSXG, de seguro que terá o seu maior repercusión no Ministerio de Industria, na Xunta e nos socios de Reganosa que xa tiñan dúbidas en que a ubicación caprichosa dentro de Ría de Ferrol impedise a súa entrada en funcionamento, máxime cando no mercado enerxético as OPAS a ENDESA descubriron que grandes operadores europeos de gas natural e electricidade están dispostos a seguir a senda de E.ON para investir no noso país, e algún deles xa presentou por rexistro do Ministerio de Industria a solicitude dunha Planta de Gas a situar fóra de Ría de Ferrol.

Carmelo Teixeiro, é Coordinador do Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol.

Explore posts in the same categories: Noticias / Novas